Ligaya sa Maripipi at Limancauayan

KALAT-KALAT sa mga dalampasigan ang mga taga-Ibabao (Samar) kaya 3 frayle at 3 katulong (hermanos, brothers) ang ipinadala ng mga Jesuit nuong 1601 upang lumigid duon, halos lagi sa bangka, upang palawakin ang catholico.

Mula sa kanilang himpilan sa Tinagon (), pinamahalaan ng mga Jesuit ang 14 baranggay at nayon. Sa unang ligid nila, 269 tao ang nabinyagan nila, kasama ang 80 bata. Umabot ng 3,680 ang nabinyagan nila sa luob ng isang taon, karamihan ay mga matanda.

Walang frayle na dumalaw sa 2 maliliit na pulo ng Limancauayan at Maripipi. Kaya sabik na sabik ang mga tagaruon sa pagdating ng frayleng

(Ang Maripipi ay isang pulo sa hilaga (norte, north) ng pulo ng Biliran sa hilaga ng Leyte. Ang ‘Limang Kawayan’ ay maaaring ang tinatawag ngayong Almagro o ang katabing pulo ng Santo Niño. Ang Tinaguan, ayon kina Blair at Robertson, ay nasa pulo ng Buad, sa kanlurang timog (southwest) ng Catbalogan. Baka pinalitan ng pangalang Zumarraga ngayon, subalit dapat amining higit sanang makasaysayan ang dating ‘Tinaguan.’)

  PAGHANAP  SA  MGA  UNANG  PILIPINO:     Cronicas Española

Kasaysayan  Ng  Mga  Pulo  Ng  Pilipinas, 1595-1602
Relacion de las Islas Filipinas
ni Pedro Chirino
In-English ni Frederic W. Morrison ng Harvard University, at ni Emma Helen Blair

Napaluha nang nagpasalamat si San Lucar sa mga tao sa luob ng simbahan. Mula nuon, pinupog sila ng mga handog na bigas, saging, pagkit (wax) at iba pa. Sinubukan ni San Lucar na ilista ang mga tao na dapat himukin na magpabinyag, subalit sinaway siya ng mga tao. Kaunti na lamang daw ang hindi pa binyagan, at pagka-panahon, kusa silang lalapit upang maging catholico.

Sa ibang puok, matigas tumanggi ang mga matatanda sa mga frayle, sinabing lubhang matanda na sila upang matuto pa ng bagong pagsamba. Subalit sa Maripipi, ang mga matanda ang pumilit kay San Lucar, gamit din ang tanda nila,

“Padre, matanda na kami at malapit nang yumao; huwag n’yong hayaang mamatay kami nang hindi nabibinyagan.”

Ginamit ng mga Jesuits ang paraan nila ng decuries, pinaghati-hati ang mga tagapulo sa tig-10 bawat pangkat, at madaling natuto at nabinyagan ang 140 sa kanila, kabilang ang mga pinuno at mga maharlika. Ang isang pinuno, sa tuwa na nabinyagan ang kanyang ina, ay naghanda ng malaking

Nang nabalita na naging catholico ang Maripipi at ang Limancauayan, humiling rin ang mga tagapulo ng Cauayan (baranggay sa pulo ng Biliran) at ibang baranggay sa Samar na binyagan din sila. Sa Cauayan, 170 tao at 5 musmos ang tinuruan at bininyagan nina San Lucar. Sa maliit na baranggay ng Cotai, 83 ang nabinyagan; sa Paet, 120 matatanda.

Nagtuloy sina San Lucar sa Canauan, 140 tao ang bininyagan. Isang pinuno duon ang nagalit dahil nagpa-binyag ang isa niyang aliping babae. Namagitan ang mga Jesuit at lumapit ang pinuno, kasama ang kanyang familia at lahat ng mga alipin, at nagpa-binyag silang lahat.

Pinagbawalan ng isang pinuno na magpa-binyag ang kanyang asawa, at ayaw palabasin ng bahay. Nagpatawag naman ang asawa sa simbahan, nagsumbong na sinasaktan siya ng lalaki. Ipinadakip ng Jesuit ang lalaki, at malayang naging catholico ang babae.

Pagkaraan ng ilang araw, dumating ang asawang lalaki at nagpa-binyag din.

Pinasok ng mga Jesuit ang malaking nayon ng Catubig, sa kaluob-luoban

Paulit-ulit na bumalik duon ang mga frayle at, sa luob ng 8 buwan, 837 taga-Catubig ang nagawang catholico, karamihan ay matanda, 92 lamang ang mga musmos. Sa sunod na pagdalaw, bininyagan ang 613 tao; sa sunod, 270; tapos, 254 pa. Sa ganitong matiyaga at walang puknat na paraan, napalawak ang catholico hanggang sa kaluob-luoban ng Samar.

Nakaraang kabanata                       Balik sa itaas                       Tahanan: Mga Kasaysayan Ng Pilipinas                       Lista ng mga kabanata                       Sunod na kabanata